65- Faites ce qu'ils disent, mais...

Si vous voulez comprendre le message qui vient, il vous faut regarder cette vidéo d'une minute. Et si vous n'avez pas cette minute, alors regardez au moins les 3 premières secondes. Cette vidéo a été mise en ligne par le Vatican. La rencontre dont il est question était le 28 juin 2012.
 

Vous rappelez-vous les deux vieillards, Statler et Waldorf, qui commentaient toujours tout dans les Muppet Show ? Nous avions un peu ça dans la paroisse avec certaines dames qui se plaçaient dans le fond de l'église. Leur commentaire le plus décapant a été pour monseigneur Emmanuel, lorsqu'il est venu pour le départ du père Athanase. Alors que tout le monde était heureux de cette fête et de pouvoir rendre hommage au travail accompli, l'évêque n'a pas esquissé le moindre sourire et semblait livide. Si bien que l'une d'elles a dit : Tu as vu la tête qu'il fait ? Ce à quoi l'autre a répondu : Oui, si on lui coupe la tête, il n'y aura pas de sang !

J'aime beaucoup cet humour décalé, surtout quand on connaît la respectabilité des dames en question.
 

Même mon frère, lorsqu'il a écrit à l'évêque avec indignation pour prendre la défense d'Evangelia T., est revenu sur la froideur qui le caractérise.

Ceci dit, tous ceux qui voient la vidéo présentée plus haut sont heureux de voir enfin le métropolite Emmanuel Adamakis épanoui. Il devrait aller à Rome plus souvent...

Revenons à des considérations plus sérieuses. L'une des différences ecclésiologiques entre les catholiques et les orthodoxes est la suivante : pour être membre de l’Église catholique romaine, il faut reconnaître l'autorité du pape. Pas de reconnaissance de l'autorité du pape = pas d'appartenance possible à l’Église catholique. Nous le voyons encore aujourd'hui avec le conflit qui oppose le Vatican aux autorités chinoises (Gianluigi Nuzzi, Sa Sainteté, éd. Privé, 2012, p. 268-275) Pour les orthodoxes, sont membres de l'Église ceux qui professent la même foi. Ainsi, il n'y a pas d'autorité supérieure. Chaque évêque local représente la plénitude de l’Église par les sacrements qu'il dispense. Et c'est l'unité de la foi des différentes églises locales qui fait l’Église universelle.

C'est parce qu'ils ne reconnaissent pas la légitimité de l'ecclésiologie vaticane, Église avec laquelle ils ne sont pas en communion, que les membres du clergé orthodoxe n'embrassent jamais la main des membres du clergé catholique. Tout comme, d'ailleurs, les membres du clergé catholique n'embrassent jamais la main des membres du clergé orthodoxe.

C'est ainsi que, lorsque le père Athanase a rencontré Jean-Paul II, il lui a chaleureusement serré la main, mais il ne l'a pas embrassée.

Que se serait-il passé si le père Athanase avait embrassé la main du pape ? Son évêque lui aurait fait remarquer que c'est à lui que revient cette marque de révérence, et non aux représentants des autres Églises. Et il aurait suspendu son prêtre.

Les journaux grecs des milieux orthodoxes traditionnels ont été scandalisés de voir que le métropolite Emmanuel ne respectait pas ces règles ecclésiologiques élémentaires et qu'il reconnaissait au pape de Rome une autorité sur lui. Cette marque de soumission a été reprise par la mafia ; elle est très bien décrite dans la trilogie Le Parrain.

 

Vous avez du mal à comprendre comment un orthodoxe voit l'image ci-dessus ? Remplacez le pape par Don Corleone et ce sera plus facile.

Dans le message sur Paolo Gabriele, majordome du pape, j'ai repris les informations montrant que les évêques allemands, et donc également le pape, sont propriétaires de la maison d'édition Weltbild, qui génère deux milliards d'euros de chiffre d'affaire annuel, notamment par la publication de 2500 revues pornos et ésotériques différentes (Gianluigi Nuzzi, Sa Sainteté, éd. Privé, 2012, p. 242-248). Cela me met vraiment mal à l'aise que mon évêque embrasse la main du propriétaire du plus grand réseau d'édition de revues pornos de tous les temps.

Rien n'obligeait le métropolite Emmanuel à se soumettre. Un autre évêque de la même délégation s'est, lui, montré très digne en faisant comme le père Athanase, et comme tous les orthodoxes avant lui : une respectueuse poignée de main protocolaire.

Depuis les origines du christianisme, il est d'usage d'embrasser la main d'un prêtre. C'est une forme de respect de la Grâce divine qui passe par ces mains lors de la célébration des sacrements. Pour montrer que ce n'est pas la personne indigne du prêtre qui est honorée par le baisemain, mais bien la Grâce dont il n'est que l'instrument, certains prêtres recouvrent leur main de leur rason liturgique quand on les embrasse. Le père Igor, de la paroisse russe hors frontières de Lyon, le faisait systématiquement. D'autres prêtres retirent leur main quand on veut la leur embrasser pour signifier qu'ils s'estiment indignes de la Grâce qui les habite. C'est très fréquent chez les moines-prêtres, dans les monastères. D'autres encore tendent un crucifix pour montrer que c'est Dieu seul que l'on vénère et qu'il ne doit pas y avoir de confusion.

Quelles que soient les habitudes des membres du clergé face au baisemain, jamais on n'embrasse la main d'un catholique : les catholiques ne donnent pas à ce geste la même signification, comme je l'ai dit plus haut, et les Églises ne reconnaissent pas les sacrements des autres. C'est parce que les sacrements ne sont pas reconnus que le père Placide Deseille, ancien moine trappiste et très bon théologien, a été rebaptisé lorsqu'il est devenu orthodoxe. Et si monseigneur Emmanuel estime que la Grâce divine n'est présente que dans l'orthodoxie, qu'est-ce qu'il a embrassé sur la main du pape ?

Était-ce le respect dû à la fulgurance de son discernement ? Jimmy Salive, qui défraye à titre posthume la chronique judiciaire Outre-Manche par l'accusation de 300 agressions sexuelles sur des mineurs, a reçu des mains du pape une décoration pontificale pour ses bonnes œuvres en 1990. De quel discernement inspiré peut-il donc être fait mention chez le pape ?

Dans cette série de messages, nous allons aborder les procédures qui se dessinent à la communauté hellénique de Lyon. L'une de ces procédures vise l'exclusion des élus qui ont dénoncé des irrégularités commises. Le métropolite Emmanuel, lorsqu'il a validé l'exclusion de deux de ces élus, a évoqué le fait que notre association a pour but l'exercice du culte orthodoxe grec. En quoi faire acte de soumission au pape de Rome est-il l'expression du culte orthodoxe grec ? Encore un à qui s'applique cette parole : Faites ce qu'ils disent, mais ne faites pas ce qu'ils font (Matth. 23, 3) !

65 – Δάσκαλε, που δίδασκες…

Εάν θέλετε να καταλάβετε το μήνυμα που ακολουθεί, πρέπει να κοιτάξετε αυτό το βίντεο που διαρκεί ένα λεπτό. Εάν δεν έχετε ένα λεπτό, κοιτάξτε τουλάχιστον τα τρία πρώτα δευτερόλεπτα. Αυτό το βίντεο δημοσιεύθηκε από το Βατικανό. Η εν λόγω συνάντηση έγινε στις 28 Ιουνίου 2012. 

Θυμάστε τους δυο γέρους, Στάτλερ και Γουόλντορφ, που σχολίαζαν τους πάντες και τα πάντα στο Μάπετ Σόου; Συνέβαινε λιγάκι το ίδιο στην ενορία με μερικές κυρίες που καθόντουσαν πίσω στην Εκκλησία. Το πιο δηκτικό σχόλιο ήταν για τον σεβασμιότατο Εμμανουήλ, όταν ήρθε για την αναχώρηση του πάτερ Αθανάσιου. Ενώ όλοι ήταν ευτυχείς για αυτή την γιορτή και γιατί μπορούσαν να τιμήσουν το έργο που έκανε, ο δεσπότης δεν έσκασε το παραμικρό χαμόγελο και φαινόταν χλομός. Έτσι που μία από αυτές είπε: Είδες τα μούτρα που κάνει; Και η άλλη της απάντησε: Ναι, αν του κόψουν το κεφάλι, δεν θα βγει αίμα! 

  

Μ΄ αρέσει πολύ αυτό το αλλοπρόσαλλο χιούμορ, κυρίως όταν γνωρίζουμε τον καθωσπρεπισμό των εν λόγω κυριών. 
 

Ακόμη κι ο αδερφός μου, όταν έγραψε στον μητροπολίτη με αγανάκτηση για να υπερασπίσει την Ευαγγελία  Τ., ανέφερε την απάθεια που τον χαρακτηρίζει. 
 

Παρόλ΄ αυτά, όσοι είδαν το βίντεο που παρουσιάσθηκε πιο πάνω είναι ευτυχείς που βλέπουν επιτέλους τον μητροπολίτη Εμμανουήλ Αδαμάκη τόσο χαρούμενο. Θα έπρεπε να πηγαίνει στη Ρώμη πιο συχνά…

 

Ας σοβαρευτούμε λιγάκι. Μία από τις εκκλησιολογικές διαφορές μεταξύ των καθολικών και των ορθοδόξων είναι η εξής: για να είναι κάποιος μέλος της ρωμαϊκής καθολικής Εκκλησίας, πρέπει να αναγνωρίσει την αυθεντία του πάπα. Μη αναγνώριση της αυθεντίας του πάπα = δεν είναι δυνατόν να ανήκεις στην καθολική Εκκλησία. Το βλέπουμε ακόμη σήμερα με την διαμάχη που αντιθέτει το Βατικανό με τις κινεζικές αρχές (Gianluigi Nuzzi, Sa Sainteté, εκδ. Privé, 2012, σελ. 268-275) Για τους ορθόδοξους, είναι μέλη της Εκκλησίας αυτοί που ομολογούν την ίδια πίστη. Έτσι, δεν υπάρχει ανώτατη αυθεντία. Κάθε τοπικός επίσκοπος εκπροσωπεί την πληρότητα της Εκκλησίας μέσω των Μυστηρίων που δίδει. Και η ενότητα της πίστης των διαφόρων τοπικών εκκλησιών καθιστά την Εκκλησία οικουμενική. 
 

Επειδή δεν αναγνωρίζουν την νομιμότητα της βατικανής εκκλησιολογίας, Εκκλησία με την οποία δεν κοινωνούν, τα μέλη του ορθόδοξου κλήρου δεν ασπάζονται ποτέ το χέρι των μελών του καθολικού κλήρου. Όπως επίσης, άλλωστε, τα μέλη του καθολικού κλήρου δεν ασπάζονται ποτέ το χέρι των μελών του ορθόδοξου κλήρου. 
 

Έτσι λοιπόν, όταν ο πάτερ Αθανάσιος συνάντησε τον Ιωάννη Παύλο τον Β΄, του έκανε μια θερμή χειραψία, αλλά δεν του φίλησε το χέρι.

 

 

Τι θα είχε γίνει εάν ο πάτερ Αθανάσιος είχε ασπαστεί το χέρι του πάπα; Ο δεσπότης του θα του είχε κάνει την παρατήρηση ότι σε αυτόν οφείλει αυτό το σέβας και όχι στους εκπροσώπους άλλων Εκκλησιών. Και θα είχε θέσει σε διαθεσιμότητα τον ιερέα του.

Οι ελληνικές εφημερίδες των παραδοσιακών ορθοδόξων σκανδαλίσθηκαν όταν είδαν ότι ο μητροπολίτης Εμμανουήλ δεν τηρούσε αυτούς τους στοιχειώδεις εκκλησιολογικούς κανόνες και αναγνώριζε στον πάπα της Ρώμης μία αυθεντία επί αυτού. Αυτό το σημείο υποταγής υιοθετήθηκε από την μαφία· περιγράφεται πολύ καλά στην τριλογία Ο Νονός.

 

Δυσκολεύεστε να καταλάβετε πως βλέπει την προηγούμενη εικόνα ένας ορθόδοξος; Αντικαταστήστε «ο πάπας» με «ο Ντον Κορλεόνε» και θα είναι πιο εύκολο.
 

Στο μήνυμα για τον Πάολο Γκαμπριέλε, οικονόμο του πάπα, επανέλαβα τις πληροφορίες που δείχνουν ότι οι Γερμανοί δεσποτάδες, και ἐτσι λοιπόν ο πάπας επίσης, είναι ιδιοκτήτες του εκδοτικού οίκου Weltbild, που βγάζει τζίρο δύο δισεκατομμυρίων ευρώ το χρόνο, ειδικά με την δημοσίευση 2500 διαφορετικών πορνογραφικών περιοδικών και περιοδικών απόκρυφου περιεχομένου (Gianluigi Nuzzi, Sa Sainteté, εκδ. Privé, 2012, σελ. 242-248). Με δυσανασχετεί πράγματι που ο δεσπότης μου ασπάζεται το χέρι του ιδιοκτήτη του μεγαλύτερου δικτύου έκδοσης πορνογραφικών περιοδικών όλων των εποχών.
 

Τίποτε δεν υποχρέωνε τον μητροπολίτη Εμμανουήλ να υποταχθεί. Ένας άλλος επίσκοπος της ίδιας αντιπροσωπείας συμπεριφέρθηκε πολύ άξια κάνοντας όπως ο πάτερ Αθανάσιος, και όλοι οι ορθόδοξοι πριν από αυτόν: μία εθιμοτυπική χειραψία με σεβασμό.

 

Από τις απαρχές του χριστιανισμού, το έθιμο είναι να ασπαζόμαστε το χέρι ενός ιερέα. Είναι ένας τρόπος σεβασμού της Θείας Χάρης που περνά από τα χέρια του κατά την τελετή των Θείων Μυστηρίων. Για να αποδείξουν ότι δεν τιμάται το ανάξιο άτομο του ιερέα από τον ασπασμό της χείρας, αλλά όντως η Χάρη της οποίας είναι το μέσο, ορισμένοι ιερείς καλύπτουν το χέρι τους με το ράσο όταν τους φιλούν το χέρι. Ο πάτερ Ίγκορ, της ρωσικής ενορίας εκτός συνόρων της Λυών, το έκανε συστηματικά. Άλλοι ιερείς αποσύρουν το χέρι τους όταν θέλουν να τους το φιλήσουν για να δείξουν ότι θεωρούν ότι είναι ανάξιοι της χάρης που τους οικεί. Είναι πολύ συχνό στους ιερομόναχους, στα μοναστήρια. Άλλοι πάλι τείνουν έναν σταυρό για να δείξουν ότι μόνον τον Θεό λατρεύουμε και δεν πρέπει να υπάρχει σύγχυση.

Όποιες και αν είναι οι συνήθειες των μελών του κλήρου απέναντι στον ασπασμό της χειρός, ποτέ δεν φιλάμε το χέρι ενός καθολικού: οι καθολικοί δεν δίνουν σε αυτή την χειρονομία το ίδιο νόημα, όπως ανέφερα προηγουμένως, και οι Εκκλησίες δεν αναγνωρίζουν τα Θεία Μυστήρια των άλλων. Επειδή τα Θεία Μυστήρια δεν αναγνωρίζονται, ο πάτερ Πλακίδας Deseille, πρώην μοναχός του τάγματος Τραπιστών και πολύ καλός θεολόγος, βαπτίστηκε πάλι όταν έγινε ορθόδοξος. Κι αν ο σεβασμιότατος Εμμανουήλ θεωρεί ότι η Θεία Χάρη είναι παρούσα μόνον στην Ορθοδοξία, γιατί πάει και φιλάει το χέρι του πάπα;

Επρόκειτο για το σέβας που οφειλόταν στην αστραπιαία του οξυδέρκεια; Ο Jimmy Salive, που βρίσκεται στην επικαιρότητα των δικαστικών χρονικών μεταθανάτια από την άλλη πλευρά της Μάγχης με την κατηγορία για 300 σεξουαλικές επιθέσεις εναντίον ανηλίκων έλαβε από τα χέρια του πάπα ένα παπικό παράσημο για τις αγαθοεργίες του το 1990. Για ποια εμπνευσμένη οξυδέρκεια μπορούμε λοιπόν να μιλήσουμε όσον αφορά τον πάπα;

Σε αυτή την συνέχεια μηνυμάτων, θα μιλήσουμε για τις διαδικασίες που σκιαγραφούνται στην Ελληνική κοινότητα της Λυών. Μία από αυτές τις διαδικασίες σκοπεύει τον αποκλεισμό των εκλεγμένων που κατήγγειλαν τις ανωμαλίες που διαπράχθηκαν. Ο μητροπολίτης Εμμανουήλ, όταν επικύρωσε τον αποκλεισμό των δύο από τους εκλεγμένους, ανέφερε το γεγονός ότι ο σύλλογός μας έχει ως σκοπό την άσκηση της ελληνορθόδοξης λατρείας. Ως προς τι η πράξη υποταγής στον πάπα της Ρώμης αποτελεί την έκφραση της ελληνορθόδοξης λατρείας; Ακόμη ένας στον οποίο εφαρμόζεται αυτός ο λόγος: πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε (κατά Ματθαίον 23, 3)!

Απόδοση στα ελληνικά: Άγγελος Α.