4- Métropolite Emmanuel

Que faire après ? Quand on espère un arrangement amiable et que celui-ci ne vient pas, il y a toujours un temps durant lequel on se pose la question de la meilleure suite à donner. En voyant que le père Nicolas Kakavelakis ne contestait pas ce que j'avais écrit mais ne s'excusait pas non plus auprès de la personne concernée, voyant aussi qu'il commençait des pressions sur elle, que devais-je faire ? Le Christ dit : Si un frère a péché, va et reprends-le entre toi et lui seul [...] ; s'il ne t'écoute pas, prends avec toi une ou deux personnes [...] , et s'il refuse de les écouter, dis-le à l’Église (Matth. 18, 15-17).

Mais qu'est-ce que l’Église ? L'Église est l'ensemble des membres du corps du Christ, unis par le baptême et la même foi, contenue dans le Je crois en Dieu. En décidant d'écrire à l'évêque, j'ai donc commis une erreur d'appréciation, car j'ai confondu clergé et Église. Le clergé, représenté par l'évêque, rend présent dans l’Église la grâce de l'Esprit au travers des sacrements, mais le clergé n'est pas l’Église, il n'en forme qu'une partie des membres. Abstraction faite de cette erreur de discernement, j'ai donc écrit à l'évêque.

Le courrier au métropolite démarre avec la présentation de quatre dessins visibles en suivant ces liens : le dessin 1, le dessin 2, le dessin 3 et le dessin 4. Les deux premiers ont été faits devant moi, un soir où le père mangeait à la maison et où il s'est emporté dans un discours qui m'a laissé perplexe, et sur lequel nous reviendrons dans le dossier qui suivra celui de mademoiselle P.

Dans ce courrier, je n'ai pas donné à l'évêque les noms des protagonistes de l'affaire, si ce n'est celui de la jeune fille, car je n'avais pas suffisamment de recul pour apprécier l'usage qu'il pouvait en faire. Par contre, j'ai donné les noms au père Athanase car j'ai confiance dans son discernement. Le jeudi 31 mars 2011 à 10h30, j'étais au Grau du Roi pour refaire un appartement et j'ai reçu un appel de la métropole grecque. La personne ne s'est pas présentée par son nom, mais elle m'a dit être mandatée par monseigneur Emmanuel pour enquêter sur les faits que j'avais portés à sa connaissance. Il a souhaité avoir quelques précisions puis m'a dit qu'ils allaient enquêter auprès de toutes les personnes concernées : le père Placide, le père Athanase... 

Pour les non-initiés, le Père Placide Deseille est le supérieur de 2 monastères en France qui sont des métochion (dépendances) du monastère de Simonos Petra, au Mont Athos. Le père Placide n'a absolument aucun lien avec le père Nicolas Kakavelakis, mais il en a par contre avec moi puisque c'était le supérieur du monastère dans lequel j'ai passé 8 ans. Par cette remarque, le représentant de monseigneur Emmanuel me faisait comprendre que c'est sur moi qu'il enquêtait. Quand j'en serai là dans l'histoire, je reproduirai un courrier du père Placide. La métropole n'a jamais appelé le père Athanase et n'a donc jamais cherché à savoir qui savait quoi, qu'est-ce qui est vrai ou pas comme l'aurait voulu l'enquête que l'on m'annonçait. C'est une vieille technique d'intimidation pour étouffer un dossier : il est plus facile de faire taire celui qui voudrait parler, que de régler les problèmes avec celui que l'on veut protéger. C'est comme ça que les catholiques ont procédé dans les dizaines de milliers de cas de pédophilie dont j'ai parlé hier (voir les liens vers les articles du Monde dans le message d'hier).

Je ferai une dernière allusion au père Athanase. Il garde un lien affectif très fort avec la communauté, mais ne veut pas interférer avec les autorités ecclésiastiques dans la vie de la paroisse. Ce n'est plus sa place et, après ce courrier, je ne l'ai plus mêlé à ce que je faisais.

Demain, je reproduirai le témoignage de mademoiselle P. Le message sera donc interdit aux moins de 18 ans.

4 – Μητροπολίτης Εμμανουήλ

 

Τι να κάνουμε μετά; Όταν ελπίζουμε έναν φιλικό διακανονισμό που δεν γίνεται, υπάρχει πάντοτε ένα χρονικό διάστημα κατά το οποίο αναρωτιόμαστε για την καλύτερη συνέχεια που πρέπει να δοθεί. Βλέποντας ότι ο παπα-Νικόλας Κακαβελάκης δεν αμφισβητούσε αυτό που είχα γράψει αλλά ούτε ζητούσε συγγνώμη από το ενδιαφερόμενο άτομο, βλέποντας επίσης ότι άρχιζε να ασκεί πιέσεις εναντίον της, τι έπρεπε να κάνω; Ο Χριστός έλεγε: Ἐὰν δὲ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου, ὕπαγε καὶ ἔλεγξον αὐτὸν μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτοῦ μόνου· [...] ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσῃ, παράλαβε μετὰ σοῦ ἔτι ἕνα ἢ δύο [...] ἐὰν δὲ παρακούσῃ αὐτῶν, εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ (Κατά Ματθ. 18, 15-17).

Αλλά τι είναι η Εκκλησία; Η Εκκλησία είναι το σύνολο των μελών του σώματος του Χριστού, που συνδέονται μέσω της βάπτισης και της ίδιας πίστης, που περιέχεται στο Πιστεύω. Αποφασίζοντας να γράψω στον δεσπότη, έκανα λοιπόν ένα σφάλμα εκτίμησης, γιατί μπέρδεψα τον κλήρο με την Εκκλησία. Ο κλήρος, που εκπροσωπείται από τον δεσπότη, καθιστά παρούσα μέσα στην Εκκλησία την  χάρη του Πνεύματος μέσω των μυστηρίων, αλλά ο κλήρος δεν είναι η Εκκλησία, αποτελεί ένα μικρό μέρος των μελών της. Επειδή έκανα αυτό το λάθος οξυδέρκειας, έστειλα λοιπόν μια επιστολή στον δεσπότη.

Η επιστολή στον μητροπολίτη ξεκινά με την παρουσίαση τεσσάρων σκίτσων που μπορείτε να δείτε στους εξής συνδέσμους: σκίτσο 1, σκίτσο 2, σκίτσο 3 και σκίτσο 4. Τα δυο πρώτα έγιναν μπροστά μου, ένα βράδυ που ο παπάς έτρωγε στο σπίτι και παρασύρθηκε σε ένα λόγο, που με άφησε σαστισμένο, και επί του οποίου θα επανέλθουμε στον φάκελο που θα ακολουθήσει αυτόν της Δεσποινίδας Π.

Σ΄ αυτή την αλληλογραφία, δεν έδωσα στον δεσπότη τα ονόματα των πρωταγωνιστών της υπόθεσης, εκτός από αυτό της νεαρής κοπέλας, γιατί δεν είχα αρκετή απόσταση για να κρίνω τη χρήση που μπορούσε να κάνει. Αντίθετα, έδωσα τα ονόματα στον Πάτερ Αθανάσιο γιατί έχω εμπιστοσύνη στην οξυδέρκειά του. Την Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011 στις 10.30 π.μ., ήμουν στο Grau du Roi για να ανακαινίσω ένα διαμέρισμα και μου τηλεφώνησε η ελληνική μητρόπολη. Το άτομο δεν συστήθηκε με το όνομά του, αλλά μου είπε ότι είχε εντολή από τον σεβασμιότατο Εμμανουήλ για να ερευνήσει τα γεγονότα που του γνωστοποίησα. Θέλησε να δώσω μερικές διευκρινίσεις και μετά μου είπε ότι θα έκαναν μία έρευνα προς όλα τα άτομα που τα αφορούσε η υπόθεση: τον Αρχιμανδρίτη Πλακίδα, τον Πάτερ Αθανάσιο, … 

Για τους μη μυημένους, ο Αρχιμανδρίτης Πλακίδας (Placide Deseille) είναι ο ηγούμενος δύο μοναστηριών στη Γαλλία που είναι μετόχια της Σίμωνος Πέτρας, στο Άγιον Όρος. Ο Αρχιμανδρ. Πλακίδας δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τον παπα-Νικόλα Κακαβελάκη, αλλά έχει αντίθετα με μένα αφού ήταν ο ηγούμενος του μοναστηριού όπου έμεινα 8 χρόνια. Με αυτή την παρατήρηση, ο εκπρόσωπος του σεβασμιότατου Εμμανουήλ ήθελε να μου πει ότι έκανα έρευνα για μένα. Όταν φτάσω σ΄ αυτό το σημείο στην αφήγηση, θα παρουσιάσω μία επιστολή του Αρχιμανδρ. Πλακίδα. Η μητρόπολη δεν πήρε ποτέ τηλέφωνο στον Πάτερ Αθανάσιο και δεν έψαξε λοιπόν να μάθει ποιος ήξερε τί, τί είναι αλήθεια και τί όχι, όπως θα έπρεπε να είναι η έρευνα που μου ανακοίνωσαν. Πρόκειται για μια παλιά μέθοδο εκφοβισμού για το κουκούλωμα μιας υπόθεσης: είναι ευκολότερο να κλείσουμε το στόμα αυτού που θέλει να μιλήσει, αντί να λύσουμε τα προβλήματα με αυτόν που θέλουμε να προστατεύσουμε. Έτσι έκαναν οι καθολικοί σε δεκάδες χιλιάδες υποθέσεις παιδεραστίας για τα οποία μίλησα χτες (βλ. τους συνδέσμους προς τα άρθρα της Monde στο χθεσινό μήνυμα).

Θα κάνω έναν τελευταίο υπαινιγμό στον Πάτερ Αθανάσιο. Διατηρεί έναν πολύ ισχυρό συναισθηματικό δεσμό με την κοινότητα, αλλά δεν θέλει να παρεμβληθεί με τις εκκλησιαστικές αρχές στην ζωή της ενορίας. Δεν είναι πια η θέση του και, μετά από αυτή την αλληλογραφία, δεν τον ανακάτεψα άλλο μ΄ αυτό που έκανα.

Αύριο, θα παρουσιάσω την μαρτυρία της Δεσποινίδας Π.. Το μήνυμα θα είναι λοιπόν ακατάλληλο για τους κάτω των 18.

Απόδοση στα ελληνικά: Άγγελος Α.